posadzki betonowe

[technologia ]



TECHNOLOGIA WYKONYWANIA POSADZKI NA PODBUDOWIE Z UTWARDZENIEM POWIERZCHNIOWYM



2.1. Beton - wytyczne:
Ilość cementu portlandzkiego winna być  350 kg/m3. Konsystencja betonu K5 . Uziarnienie kruszywa do 16 mm. Stosowanie (super) plastyfikatorów jest obowiązkowe.
Dobór uziarnienia kruszywa jak i składników mieszanki betonowy musi gwarantować nie występowanie zjawiska wydzielania wody czy mleka cementowego w procesie układania betonu (rozkładanie i zagęszczanie).
Tutaj szczególnie ważną jest dostateczna zawartość frakcji kruszywa do 0.25 mm, która wiąże wodę, a która nie powinna być mniejsza niż 4 %. Gdy ten warunek jest niedotrzymany mieszanka betonowa przy układaniu wydziela wodę czy mleko cementowe co obniża wytrzymałość, sczepność, odporność na ścieranie warstwy utwardzonej oraz jest przyczyną pojawiania się mikrorys w postaci sieci pajęczej.
Zalecane w przypadku wykończenia trudnościeralnego, żywicznego czy PCV, dla uniknięcia niebezpiecznej dla posadzki reakcji AAR, cementy nisko alkaliczne portlandzkie CEM I 42.5 NA czy CEM I 32.5 NA, nisko alkaliczne portlandzkie żużlowe CEM II/B-S 42.5 NA i CEM II/B-S 32.5 NA lub nisko alkaliczne hutnicze CEM III/A 32.5 NA.
Tu wybór cementu CEM I, CEM II czy CEM III zależy od warunków termicznych układania posadzki.
Zaleca się sprawdzenia receptury betonu przez niezależne laboratorium betonowe.
Konsystencja:
Opad stożka Abrahmsa 15 cm.
Przedozowanie plastyfikatorów może spowodować znaczne opóźnienie wiązania, uniemożliwiając utwardzenie nawierzchni techniką DST

W razie potrzeby większego upłynnienia mieszanki niż na to pozwala plastyfikator, należy dodatkowo stosować kompatybilny z nim superplastyfikator lub sam superplastyfikator. W okresie wysokich temperatur i przy dalekim transporcie mieszanki betonowej należy zastosować plastyfikator równocześnie opóźniający wiązanie. Niedopuszczalne jest dolewanie wody do mieszanki betonowej celem zwiększenia jej urabialności. Powoduje to znaczny spadek wytrzymałości betonu oraz wyraźny wzrost skurczu chemiczno-fizycznego, wskutek czego powstają niekontrolowane rysy i spękania.

2.2. Utwardzenie powierzchniowe techniką DST – suchej posypki utwardzającej
Etapy wykończenia nawierzchni przebiegają w sposób następujący:
Rozsypanie utwardzacza w określonej dawce na świeżą płytę betonową jest wykonywane ręcznie.
Wstępne zatarcie wykonywane jest po stwardnieniu betonu do takiego stopnia, że można wejść na jego powierzchnię pozostawiając ślad o głębokości 2-3 mm. W celu lepszego połączenia warstwy utwardzającej z betonem dokonywane jest ono dyskiem zakładanym na łopatki zacieraczki mechanicznej.
Mechaniczne zacieranie posadzki dokonywane jest w określonych odstępach czasu, zależnych od panującej temperatury, zacieraczkami mechanicznymi ze skrzydełkami ustawianymi stopniowo pod coraz większym kątem, aż do uzyskania gładkości.
Impregnacja preparatem do nawierzchni betonowych l za pomocą ręcznego lub przemysłowego opryskiwacza.