Monodram

„Ślad” to bez wątpienia spektakl poetycki w formie i w treści. Jednak nie liryczny i rytmiczny a tragiczny i nerwowy. Zarazem niezwykle, „przenikliwie” wręcz mądry. Smutną mądrością, której może nauczyć tylko życie.
Poeta-aktor spowiada się przed widzami. Spowiada się z własnego talentu, z wartości poezji, z powagi i wagi własnej sztuki. Każde jego słowo może być tym ostatnim. Gnębiony przez ludzką niepamięć, historię, władzę... Poetyckie wersy wielu autorów to także wiele losów lecz wszystkie związane w jeden dramat. Tragedię twórcy, którego poezja pozostanie lecz jemu nie wolno pozostać. Pomiędzy odrzuceniem, skazaniem, świadomością potęgi poezji, jej ocalaniem, pomiędzy wersami, pomiędzy aktorem i widzami.rozgrywa się ten dramat.
Scenariusz przedstawienia oparty został na wierszach Osipa Mandelsztama, fragmentach "Niewoli" i 'Wędrownego sztukmistrza" Cypriana Kamila Norwida, "Kuranatch" Leszka Aleksandra Moczulskiego oraz fragmentach "Nadziei w beznadziei" Nadieżdy Mandelsztam.